De reis
Door: Nikki
Blijf op de hoogte en volg nikki
28 Februari 2016 | Australië, Sydney
Vrijdag was het dan zover! Het was tijd om mijn spullen te pakken en op weg te gaan richting Australie.
Al dagen was ik zenuwachtig en wist ik niet wat ik met mezelf aanmoest. Vond het daarom extra leuk dat velen kwamen om gedag te zeggen.
Dat vond ik het leukste van heel de week.
Vrijdagavond: 18 uur, tijd om weg te rijden richting Schiphol. Een laatste blik op Moerdijk, op Brabant.
In de auto hing een gespannen sfeer. Iedereen had het moeilijk.
Op het vliegveld waren we dan ook zo. Ik kon gelijk inchecken en daarna een laatste drankje met de fam.
Toen was het moment van het afscheid aangenomen. Vooral het afscheid nemen van Kelly viel me zwaar. Me maatje, me reismaatje tja wat is ze niet?
Maar uiteindelijk gingen we met tranen in onze ogen uit elkaar.
Daar ging ik dan alleen! Zo onwerkelijk en raar, maar ook supergaaf!!
Het vliegtuig was snel gevonden en wat was ie groot!! Echt een bakbeest.
Alleen dat bakbeest had enige vertraging want uiteindelijk steeg ik pas een uur later op dan de planning was. Eenmaal in lucht verdween alle stress en kon heerlijk slapen..
Na een paar uur vliegen kwam ik met een prachtige zonsopgang aan op Dubai Airport. Veel heb ik er niet van kunnen zien omdat ik me ontzettend moest haasten richting de terminal. Ik had 3 kwartier de tijd, maar Dubai is niets voor niks de grootste terminal van de wereld. Zo bizar, je gaat zelfs met de metro naar een andere terminal. Snel nog om me heen gekeken voor een sjiek maar die waren goed verstopt.
Ik arriveerde net op tijd bij het terminal. Het cabine personeel keek zo opgelucht. Ik vond het maar een mooi verhaal.
De tweede vliegreis viel me een stuk zwaardere. 1, omdat ie langer en ook omdat heel je biologische klok al helemaal weg is. Gelukkig had ik een leuk maatje op de vlucht. Een jonge Duitse vrouw, die op vakantie ging in Australie in haar eentje.
Altijd leuk en gezellig.
Samen sleepten we ons door de vlucht heen en door de wazige maaltijden. Deze maaltijden kwamen namelijk op de vreemste tijden. Ik kreeg bv. ontbijt om 4 uur s'ochtend? En rond 2 uur een soort pizzabroodje. En nergens brood, alleen warme maaltijden. Gaat echt nergens over.
Maar uiteindelijk kwam het in zicht! Sydney ! Nou, ja in zicht. Het was pikkedonker en voor dat ik wist stonden we al op de grond.
Het was ongeloofelijk, ik down under? Ik kan het nog steeds niet geloven.
Op het vliegveld kwam ik gelijk een maatje tegen van de eerste week sydney. Lekker kletsen en doorreizen richting het hostel. Waar ondertussen de een na de andere gast binnendruppelde van het startpakket. Het nadeel (nou ja nadeel) is dat ze allemaal engels/amerikaans zijn. Ik ben de enige die Nederlands spreekt. Dit is echt een omzwaai. Ik versta er momenteel maar weinig van (ze praten veel onderling en erg snel). Maar begint het beter op te pakken :P En het is pas dag 1! Alles kan en alles mag
Tot snel iedereen
Al dagen was ik zenuwachtig en wist ik niet wat ik met mezelf aanmoest. Vond het daarom extra leuk dat velen kwamen om gedag te zeggen.
Dat vond ik het leukste van heel de week.
Vrijdagavond: 18 uur, tijd om weg te rijden richting Schiphol. Een laatste blik op Moerdijk, op Brabant.
In de auto hing een gespannen sfeer. Iedereen had het moeilijk.
Op het vliegveld waren we dan ook zo. Ik kon gelijk inchecken en daarna een laatste drankje met de fam.
Toen was het moment van het afscheid aangenomen. Vooral het afscheid nemen van Kelly viel me zwaar. Me maatje, me reismaatje tja wat is ze niet?
Maar uiteindelijk gingen we met tranen in onze ogen uit elkaar.
Daar ging ik dan alleen! Zo onwerkelijk en raar, maar ook supergaaf!!
Het vliegtuig was snel gevonden en wat was ie groot!! Echt een bakbeest.
Alleen dat bakbeest had enige vertraging want uiteindelijk steeg ik pas een uur later op dan de planning was. Eenmaal in lucht verdween alle stress en kon heerlijk slapen..
Na een paar uur vliegen kwam ik met een prachtige zonsopgang aan op Dubai Airport. Veel heb ik er niet van kunnen zien omdat ik me ontzettend moest haasten richting de terminal. Ik had 3 kwartier de tijd, maar Dubai is niets voor niks de grootste terminal van de wereld. Zo bizar, je gaat zelfs met de metro naar een andere terminal. Snel nog om me heen gekeken voor een sjiek maar die waren goed verstopt.
Ik arriveerde net op tijd bij het terminal. Het cabine personeel keek zo opgelucht. Ik vond het maar een mooi verhaal.
De tweede vliegreis viel me een stuk zwaardere. 1, omdat ie langer en ook omdat heel je biologische klok al helemaal weg is. Gelukkig had ik een leuk maatje op de vlucht. Een jonge Duitse vrouw, die op vakantie ging in Australie in haar eentje.
Altijd leuk en gezellig.
Samen sleepten we ons door de vlucht heen en door de wazige maaltijden. Deze maaltijden kwamen namelijk op de vreemste tijden. Ik kreeg bv. ontbijt om 4 uur s'ochtend? En rond 2 uur een soort pizzabroodje. En nergens brood, alleen warme maaltijden. Gaat echt nergens over.
Maar uiteindelijk kwam het in zicht! Sydney ! Nou, ja in zicht. Het was pikkedonker en voor dat ik wist stonden we al op de grond.
Het was ongeloofelijk, ik down under? Ik kan het nog steeds niet geloven.
Op het vliegveld kwam ik gelijk een maatje tegen van de eerste week sydney. Lekker kletsen en doorreizen richting het hostel. Waar ondertussen de een na de andere gast binnendruppelde van het startpakket. Het nadeel (nou ja nadeel) is dat ze allemaal engels/amerikaans zijn. Ik ben de enige die Nederlands spreekt. Dit is echt een omzwaai. Ik versta er momenteel maar weinig van (ze praten veel onderling en erg snel). Maar begint het beter op te pakken :P En het is pas dag 1! Alles kan en alles mag
Tot snel iedereen
-
28 Februari 2016 - 08:40
Ilse Groot:
WoW, even in 3 kwartier je andere vlucht moeten halen! Van het eten herken ik, bah alleen maar warm eten. Geniet van je eerste week en tot volgende week! -
28 Februari 2016 - 12:19
Maris&Col:
Lieve Nik...
Wat schrijf je leuk zeg, en wat leest het lekker weg. Ondertussen hadden we Kelly al geapt om te vragen of je veilig was aangekomen en nu zien we je pagina bij je fb pagina staan.
Eindelijk..daar ben je dan..Na lang wachten en die onwijs lange reis ben je veilig aangekomen wat voor ouders en je zusje maar ook voor de mensen naast je fijn is om te weten. We zullen je eerlijk toegeven dat we onwijs jaloers op je zijn want wat jij nu de komende tijd ga mee maken is toch een droom die uit komt.
Je bent ook pas een dag weg maar we beginnen je nu al te missen hoor... ook zal het maar een stuk rustiger zijn in het veld want zo'n bulldozer als jou is niet te vervangen hahaha -
28 Februari 2016 - 13:51
Roxanna:
Wat leuk om te lezen wat je allemaal hebt meegemaakt, en dat je een goeie vlucht hebt gehad en veilig down under bent aangekomen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
